انتخاب یک بروکر مناسب در بازار فارکس بیش از هر چیز به میزان اعتبار نهاد نظارتی یا همان رگولاتور بستگی دارد. رگولاتورها درواقع سازمان‌هایی هستند که با وضع قوانین مشخص، عملکرد بروکرها را زیر نظر دارند و از حقوق معامله‌گران دفاع می‌کنند. در این مقاله، قصد داریم سه سطح اصلی رگولاتوری یعنی Tier 1، Tier 2 و Offshore را به‌طور دقیق‌تر بررسی کنیم. این سطوح از رگولاتوری‌ها شامل مواردی از قانون‌گذاری سخت‌گیرانه و شفاف تا حوزه‌هایی با نظارت ضعیف و محدود را شامل می‌شود. علاوه بر این، به بررسی قوانین، مزایا، معایب و حتی مثال‌های واقعی از مشکلات و کلاهبرداری‌ها خواهیم پرداخت تا شما با آگاهی بیشتری نسبت به انتخاب بروکر مناسب اقدام کنید.
دسته‌بندی رگولاتورها در بازار فارکس
رگولاتوری‌های Tier 1:
رگولاتوری‌های Tier 1 به‌طور کلی در کشورهای با اقتصاد پیشرفته و قانون‌مند فعالیت می‌کنند. این نهادها برای بروکرها استانداردهای بالایی در نظر گرفته‌اند و اجازه نمی‌دهند که بروکرهای غیرمعتبر وارد بازار شوند. بروکرهایی که تحت نظارت رگولاتوری‌های Tier 1 فعالیت می‌کنند، باید از سرمایه قوی، عملکرد شفاف، تیم مدیریتی حرفه‌ای و پاسخگویی قانونی برخوردار باشند.
ویژگی‌ها و قوانین اصلی رگولاتوری‌های Tier 1:
سرمایه اولیه الزامی:
یکی از ویژگی‌های اصلی رگولاتوری‌های Tier 1 این است که بروکرها باید مقدار قابل‌توجهی سرمایه اولیه برای دریافت مجوز از این نهادها داشته باشند. برای گرفتن مجوز، بروکر باید حداقل بین 730,000 پوند تا 1 میلیون دلار سرمایه تضمینی در حساب بانکی داشته باشه. این مبلغ به‌عنوان پشتوانه پاسخگویی به مشتری‌ها عمل می‌کنه.
حساب‌های تفکیک‌شده (Segregated Accounts):
یکی از قوانین حیاتی رگولاتوری‌های Tier 1 این است که بروکرها موظف به نگهداری پول مشتریان در حساب‌های جداگانه هستند. این بدان معناست که اگر بروکر با مشکلات مالی روبه‌رو شود یا ورشکسته شود، نمی‌تواند از پول مشتریان برای پرداخت بدهی‌های خود استفاده کند. این امر امنیت بیشتری را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌آورد.
بیمه سرمایه مشتریان:
در صورت ورشکستگی بروکر، رگولاتورهای Tier 1 معمولاً یک بیمه برای جبران خسارت‌های مشتریان دارند. برای مثال، در انگلستان، صندوق جبران خسارت مالی (FSCS) تا سقف 85,000 پوند به هر مشتری در صورت ورشکستگی بروکر بیمه می‌دهد.
احراز هویت سخت‌گیرانه (KYC):
برای جلوگیری از پول‌شویی و تأمین امنیت بیشتر در بازارهای مالی، بروکرها باید تمام مشتریان خود را از نظر هویتی احراز کنند. این پروسه شامل ارائه مدارک هویتی و تایید هویت است که از هرگونه سوءاستفاده مالی جلوگیری می‌کند.
گزارش‌های مالی منظم:
بروکرهایی که تحت رگولاتوری‌های Tier 1 فعالیت می‌کنند، موظف به ارائه گزارش‌های مالی دقیق و منظم هستند. این گزارش‌ها باید شامل اطلاعاتی درباره دارایی‌ها، بدهی‌ها و عملکرد مالی بروکر باشند و از سوی نهاد رگولاتوری بررسی و تأیید شوند.
مجازات تخلف‌ها:
در صورت نقض قوانین، رگولاتورهای Tier 1 می‌توانند مجوز بروکر را تعلیق کنند، جریمه‌های سنگینی وضع کنند یا حتی پرونده را به دادگاه ارجاع دهند. این مسئله باعث می‌شود تا بروکرها همواره تحت نظارت دقیق‌تری قرار بگیرند و از انجام هرگونه تخلف جلوگیری شود.
نمونه رگولاتورهای Tier 1:
| رگولاتور | کشور | سرمایه اولیه | سقف بیمه مشتری |
| FCA | انگلستان | 730,000 پوند | 85,000 پوند (FSCS) |
| ASIC | استرالیا | 1 میلیون دلار استرالیا | ندارد ولی نظارت قوی دارد |
| NFA/CFTC | آمریکا | 20 میلیون دلار | بالاترین سطح حفاظت قانونی |
نکته:
دریافت مجوز از رگولاتوری‌های Tier 1 کار آسانی نیست. تنها بروکرهای بزرگ و معتبر که منابع مالی قوی دارند، می‌توانند مجوزهای این نهادها را دریافت کنن معامله گران ایرانی به دلیل تحریم‌ها معمولاً نمی‌توانند مستقیماً از خدمات بروکرهای Tier 1 استفاده کنند. حتی اگر برخی بروکرها خدمات ارائه دهند، ریسک مسدود شدن حساب همیشه وجود دارد.